Το βραβείο για την πιο υπερφορτωμένη τουριστικά περιοχή της Ευρώπης κερδίζει επάξια το ελληνικό νησί της Ζακύνθου, με την αναλογία μεταξύ επισκεπτών και μόνιμων κατοίκων να είναι 150 προς έναν – ή 149.887 προς 1.000.
Ομως ο Κέβιν Ράσμπι απονέμει και άλλα βραβεία στο ρεπορτάζ του στον Guardian για το φαινόμενο του υπερτουρισμού στη Γηραιά Ηπειρο. Ετσι, η Μαγιόρκα κερδίζει το έπαθλο για τις περισσότερες διανυκτερεύσεις σε καταλύματα (51.193) και το Παρίσι ανακηρύσσεται νικητής στην κατηγορία τής… πυκνότητας, με 418.000 τουρίστες να συνωστίζονται σε καταλύματα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο – ξεπερνώντας έτσι το κέντρο της Αθήνας, όπου διανυκτερεύουν κατά μέσο όρο 88.535 τουρίστες ανά τ.μ.
«Είναι ξεκάθαρο ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο αιχμής» σχολιάζει ο Ρόρι Μπόλαντ, αρχισυντάκτης του τουριστικού οδηγού «Which? Travel». «Η αρνητική πλευρά αυτού του κύματος υπερτουρισμού είναι πως οι αυξήσεις των μισθωμάτων, οι αντικοινωνικές συμπεριφορές και η πίεση που δέχονται οι τοπικές υπηρεσίες… συναγωνίζονται τα όποια οφέλη (οικονομικά, κυρίως) για τις περιοχές και τους κατοίκους που τα υφίστανται».
Ο όρος «υπερτουρισμός» μπορεί να είναι σχετικά καινούργιος, σημειώνει ο ρεπόρτερ του Guardian, ωστόσο ο Ρίτσαρντ Μπάτλερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Strathclyde, σημειώνει ότι «παράπονα για τις αρνητικές επιπτώσεις από πλήθη τουριστών ξεκίνησαν να ακούγονται πριν από περίπου έναν αιώνα, τουλάχιστον στην περίπτωση της Βενετίας».
Για κάποιους προορισμούς, πάντως, οι διαμαρτυρίες αφορούν κυρίως κάποιες ενοχλητικές συμπεριφορές από πλευράς επισκεπτών, προσθέτει. «Καθιερωμένοι εδώ και χρόνια τουριστικοί προορισμοί, όπως το Μπλάκπουλ, το Λας Βέγκας ή το Ορλάντο, δεν εκδήλωσαν ποτέ παράπονα για τους πολλούς επισκέπτες τους. Ωστόσο τέτοια μέρη πήγαιναν εξαρχής χέρι-χέρι με τον τουρισμό: οι ντόπιοι τον έβλεπαν ως τη μία και μοναδική προοπτική».
Το πρόβλημα, λοιπόν, αφορά νεότερους τουριστικούς «παίκτες», που μέχρι πρότινος δεν βίωναν ανάλογη εμπειρία. Παλιές πόλεις, όπως το Ντουμπρόβνικ και η Πράγα, έχουν φτάσει να υποφέρουν. Σε κάποιες άλλες, όμως, οι πληγές μπορούν να αυτοθεραπευθούν. «Η Βαρκελώνη αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Η ισπανική πόλη, που πρωτοστάτησε στις διαμαρτυρίες για τα κύματα τουριστών, κατάφερε να αναστρέψει την κατάσταση χρησιμοποιώντας τον υπερτουρισμό προς όφελός της – αρχής γενομένης από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992», επισημαίνει ο Μπάτλερ.
Ο δεύτερος πιο «υπερφορτωμένος» τουριστικός προορισμός στην Ευρώπη, σύμφωνα με το «Which?», είναι η χερσόνησος Ιστρια, στην Αδριατική, και ειδικότερα το κομμάτι της που ανήκει στην Κροατία – το «καλύτερα κρυμμένο μυστικό της χώρας», όπως την αποκαλούσαν μια φορά κι έναν καιρό οι Κροάτες.
Οσο για τη λιγότερο τουριστική περιοχή της ηπείρου, είναι το νορβηγικό νησί Jan Mayen. Βαθιά εντός του Αρκτικού Κύκλου, απαιτεί από τους επισκέπτες του άδεια εισόδου, με αποτέλεσμα να μην υποδέχεται… ούτε έναν τουρίστα!
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News