Κάθε Ιούλιο η UNESCO, ο πολιτιστικός βραχίονας του ΟΗΕ, ανακοινώνει τις νέες τοποθεσίες «σε όλο τον κόσμο που θεωρούνται εξαιρετικής αξίας για την ανθρωπότητα».
Φέτος με την προσθήκη 26 νέων πολιτιστικών μνημείων, η λίστα διευρύνθηκε σε 1.248 σημεία από 170 χώρες.
Η 47η Σύνοδος της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς, που έλαβε χώρα στο Παρίσι επεφύλασσε μια μοναδική στιγμή υπερηφάνειας για την Ελλάδα: Με ομόφωνη απόφαση της Συνόδου, τα Μινωικά Ανάκτορα της Κρήτης ανακηρύχθηκαν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομίας της UNESCO.
Οι νέες προσθήκες περιλαμβάνουν ακόμη παλάτια στη Γαλλία, κοραλλιογενή λιμάνια στη Μικρονησία, καθώς και ιστορικές τοποθεσίες στο Τατζικιστάν, στο Μαλάουι, στην Ιταλία, στη Γερμανία.
Διεθνής αναγνώριση για έναν λαμπρό πολιτισμό
Σε ρεπορτάζ με τίτλο «Πέντε απίστευτα νέα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς που όλοι πρέπει να επισκεφτούν», η βρετανική Telegraph γράφει για τα Μινωικά Ανάκτορα:
Από όλους τους μύθους της Αρχαίας Ελλάδας, εκείνος του Θησέα που καταδιώκει και σκοτώνει τον Μινώταυρο μέσα σε έναν λαβύρινθο, είναι ίσως η πιο φανταστική.
Γι’ αυτό κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται το παλάτι της Κνωσού.
Τα θεμέλια της αρχαίας πόλης δεσπόζουν έξω από το Ηράκλειο και αντηχούν την ακμή του Μινωικού Πολιτισμού στο νησί, από το 3100 έως το 1100 π.Χ.
Η Κνωσός είναι ένας από τους έξι κρητικούς αρχαιολογικούς χώρους που έλαβαν τη σφραγίδα έγκρισης της UNESCO, μαζί με τα ερείπια του Ζάκρου, της Φαιστού, της Κυδωνίας, της Ζωμίνθου και των Μαλίων.
Σύμφωνα με την UNESCO: Οι έξι αρχαιολογικοί χώροι αντιπροσωπεύουν τον Μινωικό Πολιτισμό, έναν από τους μεγαλύτερους της προϊστορικής Μεσογείου. Λειτουργούσαν ως διοικητικά, οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα, με προηγμένη αρχιτεκτονική, πολεοδομικό σχεδιασμό και εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Αποκαλύπτουν πρώιμα συστήματα γραφής, θαλάσσια δίκτυα και πολιτισμικές ανταλλαγές. Το σύνολο αναδεικνύει τη σύνθετη κοινωνική δομή των Μινωιτών και τη διαχρονική τους επιρροή στην ιστορία της Μεσογείου.
Γερμανία: Τα ανάκτορα του Λουδοβίκου ΙΙ
Η γερμανική αρχιτεκτονική αναδεικνύεται μέσα από τα διάσπαρτα στις πλαγιές και τα υψίπεδα της Βαυαρίας κάστρα που έχτισε ο μονάρχης της, Λουδοβίκος ΙΙ μεταξύ 1864 και 1886. Με «οδηγό» τα φανταχτερά του γούστα, έδωσε εντολή να κατασκευαστούν τρία ξεχωριστά εξοχικά κάστρα κατά τη διάρκεια της 22χρονης βασιλείας του, οραματιζόμενος το καθένα ως καταφύγιο από την φαινομενική πεζότητα της αυλικής ζωής στο Μόναχο.
Τα παλάτια αυτά στο Νόισβανσταϊν, το Λίντερχοφ και το Χέρενκιμζε –μαζί με μια βίλα στον λόφο Σάχεν, κοντά στο Γκάρμις-Παρτενκίρχεν– αποτελούν μέρος της νέας λίστας της UNESCO. Ειδικά εκείνο του Νόισβανσταϊν, με τους ονειρικούς πυργίσκους του, έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της περιοχής.
Η UNESCO αναφέρει: «Αντλώντας έμπνευση από τις Βερσαλλίες, τα γερμανικά παραμύθια, και τις όπερες του Βάγκνερ, τα παλάτια προβάλουν ιστορικιστικά στιλ και προηγμένες τεχνικές του 19ου αιώνα. Προσεκτικά ενσωματωμένα σε εκπληκτικά τοπία, ενσαρκώνουν το καλλιτεχνικό όραμα του Λουδοβίκου».
Γαλλία: Οι μεγαλιθικοί βράχοι του Καρνάκ
Οι λίθοι του Καρνάκ αποτελούνται από 3.000 πλάκες γρανίτη που τοποθετήθηκαν κοντά στη νοτιοδυτική ακτή της σημερινής χερσονήσου της Βρετάνης, περίπου το 3300 π.Χ. – αν και κάποιες από αυτές χρονολογούνται γύρω στο 4500 π.Χ.
Πολλοί από τους μεγαλίθους είχαν σαφείς στόχους – ήταν σχεδιασμένοι για τη δημιουργία ντολμέν (κατακομβών) και τύμβων. Θυμίζουν το Στόουνχετζ της Βρετανίας, το οποίο προηγείται χρονολογικά –χτισμένο γύρω στο 3100 π.Χ– και έχουν μια ατμόσφαιρα νεολιθικού μυστηρίου.
Η UNESCO αναφέρει: «Αυτές οι μνημειώδεις πέτρινες κατασκευές, διατεταγμένες ώστε να σχετίζονται μεταξύ τους αλλά και με το εδαφικό και υδάτινο περιβάλλον τους, αντανακλούν μια εκλεπτυσμένη κατανόηση του χώρου τους. Πλούσια χαρακτικά και ποικίλα άλλα αντικείμενα καταδεικνύουν περαιτέρω την πολιτιστική πολυπλοκότητα των κοινωνιών που κατοικούσαν σε αυτό το τμήμα των ακτών του ευρωπαϊκού Ατλαντικού Ωκεανού».
Καμπότζη: Τα «Χωράφια του Θανάτου»
Δεν συνιστά κάθε νέο μνημείο της UNESCO φόρο τιμής σε θύματα αυταρχικών καθεστώτων. Η ένταξη στον κατάλογο πολιτιστικής κληρονομιάς των βασικών τοποθεσιών που συνδέονται με τους Ερυθρούς Χμερ – το βάναυσο καθεστώς που βασάνισε και σκότωσε περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους κατά τη διάρκεια της τρομοκρατικής κυριαρχίας του στην Καμπότζη από το 1975 έως το 1979– είναι μια χαρακτηριστική απόδειξη.
Δύο από αυτά τα κολαστήρια, το Τουόλ Σλεγκ και το Τσόινγκ Εκ, βρίσκονται στην πρωτεύουσα της χώρας, Πνομ Πενχ. Παρότι πλέον αφιερωμένα στην ιστορική μνήμη, δεν κρύβουν τη βιαιότητα της οποίας έγιναν τόπος πριν από μισό αιώνα. Οι επισκέπτες τους βγαίνουν με συναισθήματα αντίστοιχα εκείνων μιας επίσκεψης στο Αουσβιτς, ή στα άλλα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η UNESCO αναφέρει: «Τα τρία αυτά μέρη αντιπροσωπεύουν συνδυαστικά την εκτεταμένη βία της συγκεκριμένης περιόδου – την πρώην φυλακή M-13 (πρώιμη καταστολή), το Μουσείο Γενοκτονίας Τουόλ Σλεγκ (πρώην φυλακή S-21), και το Κέντρο Γενοκτονίας Τσόινγκ Εκ (πρώην τόπος εκτέλεσης των κρατουμένων της S-21). Τα σημεία αυτά έχουν διατηρηθεί και παραμένουν ιστορικά μνημεία, από την εποχή της πτώσης του καθεστώτος».
Τζαμάικα: Port Royal
Είναι τεράστιο επίτευγμα να μνημονεύεσαι ως «η πιο μοχθηρή πόλη στη Γη» πάνω από τρεις αιώνες μετά το τέλος της ύπαρξής σου. Αλλά η κακοφημία του Port Royal, μιας πρώην φωλιάς πειρατών και απατεώνων, χτισμένης σε μια χερσόνησο στα ανοικτά των νότιων ακτών της Τζαμάικα, είναι τέτοια, που αντηχεί μέχρι τις μέρες μας.
Ο οχυρωμένος οικισμός ιδρύθηκε από τους Ισπανούς το 1494, καταλήφθηκε από τη Βρετανία το 1655 και καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από σεισμό το 1692. Καθώς πολλά από τα ερείπια του είναι θαμμένα κάτω από τα κύματα, αυτό που απομένει στις μέρες μας είναι ένα σχετικά νωθρό φυλάκιο, γεμάτο μπαρ και εστιατόρια της εποχής.
Η UNESCO αναφέρει: «Σήμερα, τα χερσαία και υποβρύχια ερείπια προσφέρουν σπάνιες πληροφορίες για την αστική αποικιακή ζωή. Κάποτε βασικός κόμβος για το διατλαντικό εμπόριο –και το αφρικανικό δουλεμπόριο– το Port Royal διέθετε ένα λιμάνι βαθέων υδάτων και έξι αμυντικά φρούρια, κάποια εκ των οποίων είναι σήμερα βυθισμένα. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό σημάδι της βρετανικής αποικιακής παρουσίας στην Καραϊβική».
Τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς του 2025
- Καμπότζη: Κέντρα καταστολής σε χώρους ειρήνης και περισυλλογής
- Τατζικιστάν: Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αρχαίας Χουτάλ
- Καμερούν: Πολιτιστικό Τοπίο Ντιί-Γκιντ-Μπιί των Ορέων Μανταρά
- Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Παλαιοτοπία Φέια
- Μαλαισία: Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Δασικό Πάρκο Σελανγκόρ
- Ιταλία: Νεκρική Παράδοση στην Προϊστορία της Σαρδηνίας
- Ινδία: Στρατιωτικά Τοπία Μαράθα
- Γαλλία: Μεγαλιθικά μνημεία του Καρνάκ και των ακτών του Μορμπιάν
- Ελλάδα: Μινωικά Ανάκτορα της Κρήτης
- Μαλάουι: Πολιτιστικό τοπίο Ορους Μουλάνζε
- Αυστραλία: Πολιτιστικό Τοπίο Μουρουτζούγκα
- Νότια Κορέα: Πετρογλυφικά κατά μήκος του ρέματος Μπανγκουτσόν
- Ιράν: Προϊστορικές τοποθεσίες της κοιλάδας Χοραμαμπάντ
- Ρωσία: Βραχογραφίες του σπηλαίου Σουλγκάν-Τας
- Τουρκία: Τύμβοι του Μπιν Τεπέ
- Τζαμάικα: Αρχαιολογικό Σύνολο του 17ου αιώνα στο Port Royal
- Παναμάς: Αποικιακή Υπερισθμιακή Δίοδος
- Γερμανία: Ανάκτορα του Βασιλιά Λουδοβίκου Β΄ της Βαυαρίας, Νόισβανσταϊν, Λίντερχοφ, Σάχεν και Χέρενκιμζε
- Μεξικό: Διαδρομή Γουιξάρικα μέσω ιερών τοποθεσιών στη Γουρικούτα
- Κίνα: Αυτοκρατορικοί Τάφοι Σίσια
- Βιετνάμ: Σύμπλεγμα Μνημείων και Τοπίων Κιέπ Μπακ
- Γουινέα-Μπισάου: Παράκτια και Θαλάσσια Οικοσυστήματα του Αρχιπελάγους Μπιγιάγκος
- Σιέρα Λεόνε: Συγκρότημα Γκόλα-Τιουάι
- Δανία: Βράχοι του Μεν
- Βραζιλία: Φαράγγι του ποταμού Περουακσού
- Βόρεια Κορέα: Ορος Κουμγκάνγκ – Διαμαντένιο Βουνό από τη Θάλασσα
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News