Αγρια και υπέροχα, τα νησιά του αρχιπελάγους Λοφότεν υψώνονται δραματικά μέσα από τα ταραγμένα νερά της νορβηγικής θάλασσας, 300 χιλιόμετρα μέσα στον Αρκτικό Κύκλο. «Τα πιο όμορφα νησιά του κόσμου», όπως αυτοαποκαλούνται, προσφέρουν ένα κρεσέντο… σπάνιων και απόκοσμων τοπίων άγριας φύσης με σμιλεμένους παγετώνες, μαγευτικά βουνά, βαθιά φιορδ, μεγάλες ανεμοδαρμένες παραλίες και γραφικά ψαροχώρια, συνδεδεμένα έντονα με την εποχή των Βίκινγκ. Στο λιμάνι, τα εργαλεία κροταλίζουν καθώς οι ψαράδες ελέγχουν τα δίχτυα τους. «Τα ψάρια τσιμπάνε καλύτερα τα μεσάνυχτα», λέει κάποιος χαμογελαστά. Ο τουρισμός υποστηρίζει το 19% των τοπικών θέσεων εργασίας στα νησιά. Οι αλιευτικές εκδρομές όλο το 24ωρο προσφέρουν στους επισκέπτες μια γεύση από την παράδοση και στους ντόπιους μια νέα πηγή εισοδήματος. Το μήνυμα είναι σαφές: οι επισκέπτες είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά όπως λέει ο νορβηγός ξεναγός στο BBC, «Δεν είμαστε Αρκτική Ντίσνεϊλαντ». Νωρίτερα φέτος, η νορβηγική κυβέρνηση έδωσε στα δημοτικά συμβούλια περιοχών με υψηλό τουρισμό το δικαίωμα να εισαγάγουν φόρο επισκεπτών. Το Λοφότεν σχεδιάζει να τον εφαρμόσει από το 2026. Τα έσοδα θα βοηθήσουν στη χρηματοδότηση υπερφορτωμένων υποδομών, από επιπλέον χώρους στάθμευσης έως σήμανση μονοπατιών που θα παροτρύνει τους πεζοπόρους να μένουν στο μονοπάτι. Ο δήμαρχος Μπενγιαμίνσεν χαιρετίζει την απόφαση. «Δεν θα χρειάζεται πλέον να επιλέγουμε μεταξύ της ανακαίνισης ενός σχολείου ή του καθαρισμού μετά από τουρίστες», λέει ξερά. Ο φόρος είναι μέρος μιας ευρύτερης, ευγενούς στρατηγικής: Οι τοπικές τουριστικές καμπάνιες περιλαμβάνουν ντόπιους –μεταξύ των οποίων και μαθητές– που ζητούν από τους επισκέπτες να οδηγούν υπεύθυνα, να παίρνουν τα σκουπίδια τους μαζί τους και να μην ενοχλούν την τοπική άγρια ζωή κατά την πεζοπορία. Οι αξιωματούχοι ελπίζουν επίσης να προωθήσουν τουριστικά το Λοφότεν όλο τον χρόνο, μετριάζοντας την καλοκαιρινή αύξηση και αποτρέποντας τις περιοχές να γίνουν πόλεις-φαντάσματα όταν το φως σβήνει. Πίσω στο Ούνσταντ, το φως μαλακώνει και γίνεται κεχριμπαρένιο. Ενας μοναχικός σέρφερ καβαλάει ένα επιχρυσωμένο κύμα, ενώ πολλές οικογένειες προσπαθούν -μάταια- να πείσουν τα παιδιά τους ότι το συνεχές φως της ημέρας δεν ακυρώνει την ώρα του ύπνου. «Είναι δύσκολο», λέει η Φρίντα Μπεργκ. «Θέλουμε οι άνθρωποι να αγαπήσουν το Λοφότεν αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να σταματήσει να είναι Λοφότεν». Εχει συλλάβει το δίλημμα, παρατηρεί ο Φιλ Τόμας στο BBC. Ο τουρισμός χρηματοδοτεί έργα πολιτιστικής κληρονομιάς που διαφορετικά θα μπορούσαν να εξαφανιστούν, αλλά οι ατελείωτες ημέρες -και τα πλήθη που φέρνουν στα μαγικά νορβηγικά νησιά- δοκιμάζουν την τοπική υπομονή και τις υποδομές. Παρόλα αυτά, το Λοφότεν είναι σαγηνευτικό. Οι κορυφές παίρνουν φωτιά καθώς ο ήλιος απλώνεται πάνω από τη θάλασσα, προσκαλώντας ήσυχα τον κόσμο να χαλαρώσει, γράφει ο βρετανός δημοσιογράφος στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ του μετά από μια εβδομάδα στο νορβηγικό αρχιπέλαγος. Μέσα σε αυτή τη γαλήνια ομορφιά υπάρχουν σπίτια, σχολεία και επιχειρήσεις. Οι ντόπιοι μαθαίνουν πώς να μοιράζονται τη μαγεία χωρίς να τη χάνουν. Και ελπίζουν ότι οι επισκέπτες τους θα κάνουν κάτι περισσότερο από το να θαυμάζουν τη θέα: ότι θα περπατούν ελαφρά, θα ακούνε προσεκτικά και θα βοηθήσουν στην προστασία αυτού που τους προσέλκυσε εξαρχής.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google NewsΜια νέα στρατηγική τουρισμού
Το πρωτότυπο άρθρο ανήκει στο Ταξίδια – Protagon.gr .