Για μια τάση «ξεκαθαρίσματος», ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, στην αγορά της βραχυχρόνιας μίσθωσης, κάνει λόγο ο Νάσος Γαβαλάς, Πρόεδρος του STAMA Greece και Managing Director της Sanders Group για Ελλάδα και Κύπρο, σε συνέντευξή του στο bnbnews.
Ο κ. Γαβαλάς κάνει σαφές ότι ο STAMA είναι υπέρ της ρύθμισης της αγοράς και όχι του περιορισμού, επισημαίνοντας την ανάγκη για “ξεκάθαρους κανόνες, διαφάνεια και ένα πλαίσιο που εφαρμόζεται ισότιμα”.
Όσον αφορά στη στεγαστική κρίση και τον συσχετισμό της με τη βραχυχρόνια μίσθωση, εξηγεί ότι πάνω από το 90% των ακινήτων που διατίθενται σήμερα μέσω πλατφορμών, ήταν παλιά, κλειστά ή εγκαταλελειμμένα και ξεκαθαρίζει, “η βραχυχρόνια μίσθωση δεν είναι ο ένοχος που κάποιοι ψάχνουν για να εξηγήσουν την κρίση στέγασης”.
Πώς διαμορφώνεται η εικόνα της αγοράς βραχυχρόνιας μίσθωσης στην Ελλάδα για το 2025;
Η αγορά περνάει σε φάση ωρίμανσης. Βλέπουμε μια τάση «ξεκαθαρίσματος» — ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα. Οι διαχειριστές που λειτουργούν με επαγγελματισμό, τεχνογνωσία και επένδυση σε τεχνολογία και αυτοματισμούς εδραιώνονται, ενώ πολλοί μεμονωμένοι ιδιοκτήτες σταδιακά αποχωρούν, είτε γιατί δεν αντέχουν το απαιτητικό περιβάλλον είτε γιατί δεν υπάρχει πλέον το εύκολο «φτιάχνω σπίτι και βγάζω χρήματα». Στην περιφέρεια, η εικόνα είναι διαφορετική: οι ιδιώτες συνεχίζουν να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις διαμονής, ειδικά σε περιοχές όπου η ξενοδοχειακή υποδομή είναι ελλιπής — και καλώς κάνουν. Το 2025 θα είναι έτος «μετάβασης»: λιγότερα ακίνητα, πιο ποιοτικές υπηρεσίες, και στροφή σε σοβαρές δομές.
Ποια είναι η θέση του Συνδέσμου απέναντι στα ενδεχόμενα νέα ρυθμιστικά μέτρα που εξετάζει η Πολιτεία για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις;
Ως Σύνδεσμος, είμαστε υπέρ της ρύθμισης — όχι του περιορισμού. Θέλουμε ξεκάθαρους κανόνες, διαφάνεια και ένα πλαίσιο που εφαρμόζεται ισότιμα. Όταν όμως ακούγονται ακραία μέτρα, τότε δεν μιλάμε για ρύθμιση — μιλάμε για τιμωρία της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας, των τοπικών οικονομιών και της επιχειρηματικότητας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απαγόρευση στον Δήμο Αθηναίων. Δεν μείωσε τον αριθμό των καταλυμάτων, ούτε έφερε πίσω ακίνητα στη μακροχρόνια μίσθωση. Ήταν μια απόφαση χωρίς αποτέλεσμα, γιατί απλούστατα δεν στηρίχθηκε σε πραγματικά δεδομένα.
Πάγιο αίτημά μας είναι απλό: κάθε κυβέρνηση που θέλει να νομοθετήσει, να το κάνει αφού πρώτα συλλέξει πλήρη στοιχεία και μιλήσει με τους ανθρώπους της αγοράς. Όχι να παίρνονται αποφάσεις από υπηρεσιακούς παράγοντες που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Η ίδια η αγορά έχει γνώση, εμπειρία και διάθεση να συμβάλει στη λύση — αρκεί να συμμετέχει.
Κατά πόσο επηρεάζει η βραχυχρόνια μίσθωση τις τιμές ενοικίων στις πόλεις και πώς απαντάτε στις αιτιάσεις ότι συμβάλλει στην κρίση στέγασης;
Η βραχυχρόνια μίσθωση δεν είναι ο ένοχος που κάποιοι ψάχνουν για να εξηγήσουν την κρίση στέγασης. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αποτελεί ένα μικρό ποσοστό του συνολικού αποθέματος κατοικίας, και μάλιστα, πάνω από το 90% των ακινήτων που διατίθενται σήμερα μέσω πλατφορμών, ήταν παλιά, κλειστά ή εγκαταλελειμμένα. Δεν ανταγωνίζονταν ποτέ τη μακροχρόνια μίσθωση — απλώς “κάθονταν”.
Η βραχυχρόνια μίσθωση, αντί να αφαιρεί, αξιοποιεί υπάρχον στοκ. Δεν απαιτεί νέες υποδομές, δεν πιέζει το κράτος για νέα δόμηση, και στην πράξη αναβαθμίζει γειτονιές: κτίρια ανακαινίζονται, περιοχές που είχαν αφεθεί “παίρνουν μπρος” και μικρές επιχειρήσεις δημιουργούνται περιφερειακά σαν ένα νέο οικονομικό οικοσύστημα.
Το πρόβλημα της στέγασης είναι υπαρκτό αλλά είναι πολυπαραγοντικό: εκατοντάδες χιλιάδες κλειστά ακίνητα, χαμηλοί μισθοί, έλλειψη νέων κατασκευών, στην πράξη μηδενικά κίνητρα για ανακαίνιση, γραφειοκρατία. Αν η Πολιτεία θέλει να το λύσει, πρέπει να ασχοληθεί με αυτά. Το να στοχοποιεί μια αγορά που δίνει ανάσα και επιλογές σε ιδιοκτήτες και ζωή σε πόλεις, είναι απλώς βολικό. Όχι όμως αποτελεσματικό.
Ποιες τάσεις παρατηρείτε από τους επισκέπτες όσον αφορά την προτίμησή τους σε βραχυχρόνια μίσθωση αντί για παραδοσιακά καταλύματα;
Οι επισκέπτες που επιλέγουν τα ακίνητα της βραχυχρόνιας μίσθωσης αναζητούν κυρίως μεγάλους κι ενιαίους χώρους, που να τους παρέχουν εμπειρία, αυτονομία και αυθεντικότητα. Θέλουν να νιώθουν “σαν ντόπιοι”, να μαγειρέψουν, να δουλέψουν από το κατάλυμα, να έχουν επαφή με τη γειτονιά. Δεν είναι όλοι τουρίστες — πολλοί είναι remote workers, οικογένειες ή ζευγάρια που συνδυάζουν ταξίδι και καθημερινότητα. Αυτή η αλλαγή ήρθε για να μείνει, εξ ου και παρατηρούμε ότι πολλά νέα ξενοδοχεία που κατασκευάζονται τείνουν να φτιάχνουν μεγαλύτερα καταλύματα κι όχι “δωμάτια-κουτιά”.
Ποιο είναι το όραμά σας για την εξέλιξη του κλάδου τα επόμενα χρόνια;
Το όραμα είναι απλό: να περάσουμε από την “ατομική πρωτοβουλία” σε μια ώριμη, επαγγελματική, κοινωνικά αποδεκτή αγορά. Αυτό σημαίνει εκπαίδευση, ποιότητα, λογοδοσία, τεχνολογία, πράσινες πρακτικές. Σημαίνει και συνεργασία με την Πολιτεία — με σεβασμό και από τις δύο πλευρές. Και κυρίως μία σταθερότητα. Πρέπει να σταματήσει η βραχυχρόνια μίσθωση να είναι το αγαπημένο παιχνίδι ρυθμίσεων της κυβέρνησης (που μας εκθέτει συνεχώς σε διεθνείς επενδυτές), και να εστιάσει σε ουσιαστικές και πρακτικές λύσεις για να δώσει ανάσα στο στεγαστικό πρόβλημα.
Τι θα συμβουλεύατε τους διαχειριστές ακινήτων;
Ότι πλέον δεν αρκεί “να έχεις ένα σπίτι και να το ανεβάζεις στις πλατφόρμες”. Ο επαγγελματισμός είναι μονόδρομος. Να επενδύσουν σε νέα τεχνολογικά εργαλεία, στην εμπειρία του επισκέπτη, να ξεχωρίσουν με ποιότητα και να παρακολουθούν στενά τις αλλαγές σε κανονιστικά, τεχνολογικά και καταναλωτικά πρότυπα. Όσοι στήσουν σοβαρές, βιώσιμες δομές, όχι μόνο θα επιβιώσουν, αλλά θα μεγαλώσουν και θα πάνε πολύ μπροστά.
