Η Ελλάδα βυθίζεται για ακόμη μια φορά σε ένα σκάνδαλο διαφθοράς – αυτή τη φορά με φόντο τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Και γινόμαστε ξανά θεατές στο ίδιο κακοπαιγμένο έργο, από αυτά που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τη διεθνή απαξίωση. Επιστροφή στις εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο τα 450 εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν από αυτούς που τα δικαιούνταν και ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να χτίσουν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Το πραγματικό κόστος είναι πολλαπλάσιο: μιλάμε για δισεκατομμύρια που στερήθηκαν η ελληνική οικονομία και η αναπτυξιακή της πορεία.
Ωστόσο, για κάθε πρόβλημα υπάρχει και μια λύση — αρκεί να είναι στοιχειωδώς έξυπνη και αποτελεσματικά σχεδιασμένη.
Η εγκύκλιος που άλλαξε το παιχνίδι
Τον Απρίλιο του 2024, η ΑΑΔΕ εξέδωσε την εγκύκλιο Ε2024/2024, σύμφωνα με την οποία κάθε ακίνητο που μισθώνεται μέσω βραχυχρόνιας μίσθωσης από νομικό πρόσωπο θεωρείται επαγγελματική εγκατάσταση — δηλαδή υποκατάστημα — και υπόκειται σε τέλος επιτηδεύματος 600 ευρώ ανά ακίνητο.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο:
«Τα ακίνητα που μισθώνονται ή υπεκμισθώνονται σύμφωνα με το άρθρο 111 του ν. 4446/2016 από νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, χωρίς την παροχή άλλων υπηρεσιών πλην της παροχής κλινοσκεπασμάτων, λογίζονται ως επαγγελματικές εγκαταστάσεις και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 περί επιβολής τέλους επιτηδεύματος.»
Πρακτικά, με μία διαγραφή της λέξης «δεν» (ΔΕΝ λογίζονται ως επαγγελματικές εγκαταστάσεις) από όλες τις προηγούμενες διατυπώσεις στους νόμους, η ΑΑΔΕ επιχείρησε να επιβάλει επιπλέον φορολογική επιβάρυνση στις εταιρείες διαχείρισης ακινήτων — με τρόπο αυθαίρετο, χωρίς νομοθετική πρόβλεψη, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, αντισυνταγματικά και φυσικά χωρίς προηγούμενη διαβούλευση.
Η απάντηση του ΣτΕ
Ο Σύνδεσμος Εταιρειών Βραχυχρόνιας Μίσθωσης Ακινήτων (Stama Greece) προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο με την απόφαση 602/2025 έκρινε κατά πλειοψηφία (5-2) υπέρ της αιτήσεως ακυρώσεως (μη τελεσίδικη αλλά δεσμευτικά αιτιολογημένη) ότι:
«Η απλή παραχώρηση ακινήτου προς βραχυχρόνια μίσθωση δεν συνεπάγεται συναλλακτική ή παραγωγική δραστηριότητα εντός του ακινήτου. Επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί υποκατάστημα.»
Η τελική κρίση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΣτΕ για τον Δεκέμβριο του 2025.
Κι όμως επιμένουν
Αντί η Κυβέρνηση να αναδιπλωθεί και να λάβει υπόψη την κρίση του ανώτατου δικαστηρίου, επανέρχεται με νέο νομοσχέδιο: στο άρθρο 248 του Μέρους Β’ («Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας και Άλλες Διατάξεις») και επιχειρεί να νομοθετήσει εκ των υστέρων την ίδια αντισυνταγματική ρύθμιση — και μάλιστα με αναδρομική ισχύ από 1/1/2024.
Πρόκειται για προφανή καταστρατήγηση βασικών αρχών του κράτους δικαίου και της συνταγματικής τάξης. Και μάλιστα, χωρίς να αξιολογούνται οι συνέπειες:
- Οι εταιρείες διαχείρισης λειτουργούν μέσω αναθέσεων από ιδιοκτήτες – άρα το οικονομικό βάρος μετακυλίεται στους πολίτες – ιδιοκτήτες.
- Το προϊόν φιλοξενίας ακριβαίνει ακόμα περισσότερο. Μην ξεχνάμε ότι πλέον στην βραχυχρόνια μίσθωση το τέλος Ανθεκτικότητας στην Κλιματική Κρίση (ΤΑΚΚ) είναι όσο στα 5* ξενοδοχεία
- Το μοντέλο διαχείρισης είναι ευέλικτο και μέχρι το 2026 αναμένεται να μην αποδίδει μεγάλους αριθμούς υποκαταστημάτων, ποσά ΦΠΑ και τέλη παρεπιδημούντων.
- Ο τζίρος των εταιρειών θα έχει “τεχνικά” και νόμιμα πέσει άρα το δημόσιο ταμείο θα έχει φορολογικές απώλειες: το 2023, με 92% φορολογική συμμόρφωση, τα έσοδα ανήλθαν σε 850 εκατομμύρια ευρώ.
- Υγιείς ελληνικές επιχειρήσεις κινδυνεύουν με λουκέτο, υπερχρέωση και απολύσεις.
- Ο ορισμός του “υποκαταστήματος” είναι παραλογισμός, καθώς στα ίδια τα ακίνητα απαγορεύεται ρητά η παροχή υπηρεσιών.
Αν είναι λοιπόν να το κάνουμε, ας το κάνουμε σωστά
Αν η πρόθεση είναι όντως να εξοντωθούν τα νομικά πρόσωπα βραχυχρόνιας μίσθωσης, ας γίνει καθαρά και αποτελεσματικά: 1.800 ευρώ τέλος επιτηδεύματος ανά κατάλυμα.
Έτσι θα κλείσουν με τη μία, οι ημέτεροι θα κυκλοφορούν ανενόχλητοι στα υπουργεία, οι ξενοδόχοι θα απολαμβάνουν την απουσία ανταγωνισμού, το Δημόσιο θα καλύψει τη “μαύρη τρύπα” του ΟΠΕΚΕΠΕ και η κυβέρνηση θα “πουλήσει” για μια φορά ακόμα το παραμύθι ότι για όλα φταίει η βραχυχρόνια μίσθωση και όχι η ανικανότητα της αντιμετώπισης της ακρίβειας και των χαμηλών μισθών. Τι άλλο να ζητήσει κανείς σε μια χώρα όπου φταίνε πάντα οι άλλοι;
Μόνο που υπάρχει και η Δικαιοσύνη, αλλά και οι πολίτες, που κάποια στιγμή επιστρέφουν στην κάλπη.
* Ο Στάθης Καρόπουλος κατέχει τη θέση του Διευθυντή του Stama Greece και εμπειρία πάνω από 14 χρόνια στον χώρο του τουρισμού
